Cor Molenaar: zeventig jaar, maar een onmisbare kracht voor HV KRAS/Volendam
Een van de oudste en meest trouwe vrijwilligers van HV KRAS/Volendam is Cor Molenaar, die met zijn vrouw Vera al decennia lang betrokken is bij de handbalvereniging. Het begon allemaal zo’n dertig jaar geleden toen hun dochters Monique en Ingrid gingen handballen.
Cor en Vera sloegen geen thuiswedstrijd over en gingen zelfs mee als hun dochters op zaterdagavond uit moesten spelen. De sport en de sfeer sprak hen vanaf het begin al erg aan. Het is dus niet zo verwonderlijk dat vader Cor na en tijdje coach werd van het team, waarin zijn twee dochters speelden. Hier bleef het echter niet bij. Jarenlang is hij coach geweest bij de A- en B-jeugd, samen met Jaap Tol, die ook nog steeds betrokken is bij de handbal. Een echt hoogtepunt uit die vroegere jaren was het kampioenschap van de A-jeugd in de periode, dat Cor coach was. Mooie tijden, ook toen hij later trainer werd bij de Heren 2. Maar nog steeds genieten Cor en Vera van het handbalspelletje, vooral nu hun kleinzoon Nick ook handbal speelt. Ook hem proberen ze zo veel mogelijk te volgen bij zijn wedstrijden.
Cor is zelf niet meer actief op het veld. Rond de uitbreiding van sporthal Opperdam en verplaatsing van de kantine verruilde Cor het veld in eerste instantie met de keet, waarin toen tijdelijk de kantine was ondergebracht. Later werd hij een vaste kracht in de huidige kantine en nog altijd is hij daar actief. Maar bij grote drukte draagt ook Vera haar steentje in de kantine bij en tijdens thuiswedstrijden voorziet ze de sponsoren in de businessruimte altijd van eten en drinken.
Alhoewel Cor een trouwe en loyale vrijwilliger is, wil dat niet zeggen dat hij nooit (positieve) kritiek heeft op de vereniging en alles wat zich zo in en rond de kantine afspeelt. En Cor is niet bepaald het type, dat dan zijn mond houdt. Hij geeft aan iedereen duidelijk te kennen als en wat hem niet zint. Hij kan zich ergeren aan de miscommunicatie. Bijvoorbeeld bijeenkomsten in de verenigingsruimte, die niet vermeld worden in de speciaal hiervoor neergelegde agenda. Dan is er zomaar een groep binnen die koffie en thee wil, zonder dat de organisator iets heeft gereserveerd. Of medewerkers die serviesgoed en/of bestek uit de kantine meenemen en soms dagen op kantoor laten staan. Waarom nou niet dagelijks terugbrengen en even afspoelen, vraagt hij dan? Ook worden bepaalde evenementen in sommige gevallen in een later stadium doorgegeven en hoort hij één of twee dagen van tevoren dat er veel publiek in de kantine wordt verwacht. Het hoort bij de dagelijkse bezigheden binnen een vereniging. Maar achteraf kunnen we er met z’n allen altijd om lachen.
Toch lijkt Cor moeilijk afscheid te kunnen nemen van de kantine. Toen hij kort geleden zeventig jaar werd, kondigde hij zijn afscheid aan. Maar hij is nog altijd actief en vaak in de sporthal aanwezig. Laten we hopen dat Cor zich nog lang blijft inzetten voor onze vereniging. Het is een onmisbare kracht in onze vrijwilligersgroep. En daar zijn wij hartstikke trots op.
