Een Blik Achter de Schermen met Natasja Beemsterboer
Kun je jezelf voorstellen aan onze fans?
Ik ben Natasja Beemsterboer, speelster en manusje van alles van het gezelligste team van de club: dames 3. Sinds twee jaar heb ik samen met Linda Haverkort het wedstrijdsecretariaat overgenomen. Daarnaast ben ik toen in de Technische Commissie beland. Mooi om de club vanuit andere ogen te zien en bezig te zijn met het reilen en zeilen van wat er allemaal binnen de vereniging gebeurt.
Ook coach ik al jaren samen met Gerrie Eijlers de jeugdteams van onze kinderen. Dit jaar is dat de D1 van Kent, onze jongste. Voor de HC1, waar onze oudste zoon Wick in speelt, doe ik met name klusjes voor de toernooien en vind ik het samen met Tess Tuip leuk om content voor de sociale media van dit team te verzorgen. Volg de avonturen van de HC1 op Insta: hier Binnenkort gaan we naar Sauerland en naar die internationale ervaring kijken de jongens enorm uit. Het is goed om een bijdrage te kunnen leveren aan de jeugd die graag wil.
Je zou me ook nog kunnen kennen van de mini-toernooitjes die Maart organiseert. Daar loop ik rond als coach, scheidsrechter of zit ik achter de wedstrijdtafel.
Als laatst houd ik me bezig met de jaarlijkse loterij. Samen met Jenny Hoogland zorg ik voor de aansturing van de meer dan honderd vrijwilligers die onder leiding van de groepshoofden elke straat in Volendam bewandelen om iedereen van loten te voorzien.
Ik ben ook meestal wel te vangen als er toch nog even iets moet gebeuren; met teamgenoten een avondje op het topsportgala helpen, kerstkaarten bij de vrijwilligers rondbrengen met m'n jongens uit de jeugdteams, dat soort dingen. Het houdt ons van de straat.
Wat heeft je gemotiveerd om je bij HV KRAS/Volendam aan te sluiten?
In een ver verleden ben ik gaan handballen nadat ik op de middelbare school nieuwe vriendinnen ontmoette, die allemaal op handbal zaten. Hoewel in het begin de trainingen echt niet zo leuk waren, omdat ik dan in een hoekje stond om m'n sprongschot te oefenen tegen de muur, terwijl de rest echt aan het trainen was, duurde het niet zo lang voordat ik het gevoel had er ook echt bij te horen.
Daarna werden de mensen van de club een beetje familie, of uiteindelijk echt familie, want hier heb ik ook mijn man Wim leren kennen. De 'oude' of 'echte' vrienden en vriendinnen van ons nieuw gevormde vriendengroep noemden de handbal altijd liefkozend de sekte. Pure jaloezie, want we hebben in onze jeugd een prachtige tijd gehad op het Gouwtje en in de Seinpaal.
Rond m'n twingste ben ik vanwege een langdurige blessure zo'n tien jaar gestopt, maar een leven zonder handbal bleek het toch niet. Toen onze kinderen oud genoeg waren om ook te handballen, de blessure inmiddels genezen was, ben ik ook weer begonnen. Heel kort met het idee om alleen wat te trainen, maar al heel snel ook weer om wedstrijden te spelen.
Wat is je achtergrond in handbal, en welke ervaring breng je mee?
Op hoog niveau heb ik nooit gehandbald, verder dan de regioselecties, voorloper van de handbalscholen, heb ik het niet geschopt. Maar ervaring heb ik desondanks voldoende na al die jaren. De meiden uit mijn jeugd en onze lichting die toen bij de senioren kwamen hebben heel hard gestreden om het dameshandbal in Volendam op een hoger niveau te krijgen, en vooral om er door de club meer aandacht naar uit te laten gaan. Uiteindelijk kregen ook wij trainers van naam en met ervaring, kregen we iets knappere tijden om op te trainen. Het duurde daarna nog wel jaren dat er echt stappen werden gezet, maar je moet ergens beginnen.
Andere ervaringen die ik goed in de club kan inzetten komen van mijn werk op een middelbare school en in de jeugdopleiding bij Ajax. De jeugd iets bijbrengen is op alle fronten leuk.
Wat zijn je indrukken van de club?
Het is prachtig om onderdeel te zijn van zo'n mooie club. Iedereen wordt er warm ontvangen en staat voor elkaar klaar, de bereidheid van de vrijwilligers om er iets van te maken is bijzonder en de kans die onze jeugd tegenwoordig krijgt om zich te ontwikkelen is uniek. De betrokkenheid van de trainers/coaches om de jongens en meiden verder te willen brengen is groot en de successen die daarmee bereikt worden zijn mooi.
Heb je een bijzondere anekdote of moment uit je handbalcarrière dat je wilt delen?
Na al die jaren zijn er veel bijzondere momenten waar ik met plezier op terugkijk. De kampioensfeestjes van de heren 1 van de eerste jaren zijn daar zeker onderdeel van. Ook de legendarische verhalen over ritjes in het busje, op toernooi naar Geleen of Valkenburg en de coaches die ons wijze lessen leerden als anticiperen komen op menig feestje met vriendinnen nog voorbij.
Meer recent is het teamuitje met dames 3 naar Uden, op de vooravond dat Nederland op slot ging vanwege Corona. Uden bleek een brandhaard, maar in onze cocon van de boerderij durfden we het toch aan. De Hollywoodavond was fantastisch. Maar helaas voor jullie... What happens in Uden, stays in Uden. Dus deze foto's kan ik niet met jullie delen.
Wat zijn je doelen en verwachtingen voor het komende seizoen?
Het belangrijkste vind ik dat de jeugd plezier heeft en houdt in het spelletje, onderdeel van de club wil zijn en zich er thuisvoelt. Waar wij vroeger altijd in de Seinpaal rondhingen, keken bij trainingen en het vooral gezellig hadden met elkaar, zie ik dat de jeugd het tegenwoordig moeilijker vindt om elkaar live op te zoeken. Ik gun iedereen de jeugd die ik had binnen de club. Zo stimuleren wij Wick en Kent om ook veel in de sporthal te zijn en er af te spreken. Na trainingen spreekt Kent af met zijn teamgenoten, waardoor er ook regelmatig jongens uit zijn team van buiten Volendam blijven eten bij ons thuis. Hartstikke gezellig. Wick kan in het weekend uren in de hal zijn, fluit een wedstrijdje als het nodig is, hoopte vroeger altijd dat ie ergens kon invallen en speelt altijd met de andere jeugdleden van diverse teams door elkaar potjes.
Voor dames 3 heb ik helaas geen verwachtingen. Waar we vorig jaar ongeslagen kampioen werden, is het dit jaar toch wel andere koek.
Met de D1 strijden we wel om het kampioenschap. Voor de HC1 hoop ik vooral dat de jongens zich individueel en als team ontwikkelen. Er zijn er veel die de ambitie hebben om profhandballer te worden en om in het echte oranje te spelen. Hoe mooi is het als Volendam daar de springplank voor is.
Quote van een bevriende vrijwilliger Jenny Hoogland
"Van mensen als Natasja kun je er nooit genoeg hebben in je club! Naast dat ze nog steeds een goede en onmisbare speelster voor dames 3 is, is ze als vrijwilliger altijd bereid om op allerlei plekken te helpen. Sinds een paar jaar helpt ze me (naast haar werk voor de breedtesport) jaarlijks ook met de loterij en maakt ze dit lastige klusje een stuk gezelliger!"
Dank je wel, Natasja, en succes met al je teams en taken, je bent goed bezig!
Zou jij het leuk vinden om ook iets te betekenen voor HV KRAS/Volendam?
Bekijk onze vacatures op de website of neem contact op met de vereniging. We staan je graag te woord en bespreken graag de mogelijkheden! Mail Jordy op J.baijens@handbalvolendam.nl
Vind jij ook dat de vrijwilligers van onze vereniging extra aandacht verdienen op onze website?
Deel je tip met de redactie via: j.baijens@handbalvolendam.nl.
