'Komend seizoen weer gezond en wel handballen'
Marilyn Tol geldt als een van de talenten van eigen bodem in het eerste damesteam van KRAS/Volendam. In gesprek met KRAS/Volendam vertelt de zeventienjarige handbalster over haar eerste jaren bij de vereniging, ervaringen bij het eerste damesteam en de revalidatie van een knieblessure.
Al op elfjarige leeftijd meldde Marilyn zich aan bij de handbalvereniging. Nadat zij al diverse sporten had beoefend die haar eigenlijk niet zo bevielen, raadde haar moeder Cindy Tol aan eens bij de handbal te gaan kijken. Na het zien van een wedstrijd leek het de Volendamse wel een leuke sport.
Al kort nadat Marilyn als handbalster was begonnen bleek dat ze talent had. “Toen er een selectie dag werd gehouden voor de samenstelling van een D1-jeugdteam, werd ik met een aantal andere meisjes uitgekozen. Dit hele D-team ging later in één keer over naar de C-jeugd. Ik liep toen eigenlijk al een jaar voor. Met ditzelfde team zijn wij toen in de B-jeugd ook derde geworden op het Nederlands kampioenschap,” vertelt Marilyn enthousiast.
‘Dat was echt geweldig’
Toen ze in de B-jeugd werd ingedeeld, mocht ze af en toe meetrainen met de hoofdmacht van de damestak bij KRAS/Volendam. In de B-jeugd speelde zij goed. Dat viel op en leidde ertoe dat een aantal meiden, waaronder Marilyn, mocht blijven oefenen bij de Dames 1. “We mochten zelfs een wedstrijd meespelen. Dat was echt geweldig.”
Marilyn maakte daarna twee jaar deel uit van het Dames 1-team en kwam geregeld in actie. “Tot afgelopen seizoen. Toen raakte ik een paar weken voor het einde geblesseerd aan mijn knie. Na twee weken rust was al het vocht uit mijn knie weer weg en kon ik weer spelen. Helaas duurde dat maar twee weken. Toen wilde ik opstaan vanaf de bank, maar ik kon mijn been niet meer strekken. Na een MRI-scan bleek dat er geen sprake was van schade aan mijn meniscus, zoals eerst gedacht. Ik had een gat van drie centimeter in mijn knie doordat een stuk bot was afgebroken. Deze stukken zweefden rond in mijn knie. Hierdoor kon ik in de nacompetitie om promotie naar de Eredivisie niet meespelen. Dat was heel jammer.”
Lange revalidatie
De Volendamse heeft in haar revalidatie al twee operaties achter de rug. “De eerste om de twee stukken bot met ijzeren schroeven aan elkaar te zetten. De tweede om de schroeven te verwijderen toen het bot weer aaneengegroeid was. Daarna heb ik negen weken met krukken moeten lopen. Maar gelukkig mag ik nu weer rustig aan gaan hardlopen. Ik heb daarnaast twee keer per week revalidatie-trainingen om mijn spieren weer sterk te maken.”
Marilyn denkt niet dit seizoen nog te kunnen handballen. “Mijn revalidatie is nog niet afgerond. Ik ben nu bezig aan de opbouw van mijn hardlopen en dat gaat al beter. Nu zit ik op tien minuten rennen, één minuut rust en dan weer vijf minuten rennen. Volgende week wordt deze training alweer wat opgeschroefd. Daarbij doe ik twee keer per week krachttraining, speciaal gericht op mijn knie. Nadat was vastgesteld wat er met mijn knie aan de hand was, is mij gezegd dat ik moest rekenen op een jaar revalidatie.”
“In het nieuwe jaar wordt de kracht in mijn geblesseerde linkerknie ten opzichte van mijn rechterknie gemeten”, vervolgt Marilyn. “Volgens mij ben ik daarmee op de goede weg en hopelijk blijft dat zo. Het bot zit goed vast en ik hoop in maart weer rustig te beginnen met trainen als er geen tegenslag komt. Ik heb alle vertrouwen in een goede genezing en hoop in het komend seizoen weer gezond en wel te gaan handballen.”
Tekst: Handbal Volendam / Jaap Buijs
Foto: Fred Mol
