Mirddyn Tol: 'Jammer dat we verliezen, maar voor mij een jongensdroom'
Artikel uit de NiVo
Waar de teleurstelling van de meeste gezichten afdroop, daar kwam bij Mirddyn Tol kort na afloop, ondanks de uitschakeling, wel een glimlach op het gelaat. Heel menselijk, want hij maakte op zeventienjarige (!) leeftijd zijn Europa Cup-debuut voor eigen publiek. Zelf nog kind, moest hij zelfs handtekeningen uitdelen aan kinderen.
Sommige spelers hadden de kleedkamer gedesillusioneerd al opgezocht, toen de jonge Volendammer nog stond na te praten. In de catacomben kwam de Servische topscorer Stefan Ilic (elf goals) nog even langs. ,,Sorry for the penalty”, doelde hij op de bal ,,die net over mijn hoofd ging. Hij had al twee pingels laag gegooid, dus ik ging eerst naar beneden”, analyseerde Mirddyn. Die ook na een schot de bal vol in het gezicht kreeg. De man die wierp, kreeg daarop een twee minuten-straf. ,,Dat is dan weer meegenomen”, glimlachte Mirddyn Tol naderhand. Dan komt de ervaren – inmiddels tweede – keeper van Pancevo hem een bemoedigend schouderklopje geven. ,,A little tip”, zegt de 39-jarige Nemanja Marjanovic, die vervolgens voordoet dat hij iets meer naar voren moet. ,,Dan sluit je het doel af. Keep working.”
Het is een memorabele avond voor Mirddyn. ,,Vorige week was de uitwedstrijd in Servië al een belevenis. Dan mag je opeens mee door de blessure van Evan. En moet je vrij van school nemen. Ik was erg blij dat ik mee mocht, maar pas toen ik in het vliegtuig zat, realiseerde ik me wat dat betekende. Het was een mooie en leerzame ervaring, hoe het gaat met het team. Je hebt dan echt het gevoel dat je er bij hoort, dat is motiverend. Ik train al wel een tijdje mee met het eerste, maar dan had ik steeds het gevoel dat ik de pupil van de week was. Nog steeds wel een beetje.” En het is ook nog niet zo lang geleden, dat hij ook echt pupil van de week was. ,,Ik kan me nog precies herinneren hoe dat was, dat ik nerveus was.” In Servië kwam hij alleen in het veld om een pingel te stoppen. ,,En voor deze thuiswedstrijd hoopte ik eigenlijk dat ik er niet in hoefde te komen, want dat zou betekenen dat Craig het net als vorige week goed zou doen. Ik gun het hem. We trekken als keepers veel met elkaar op, je wordt vrienden. Ik rekende nergens op, dan word ik ook niet zenuwachtig. Als je dan ‘er op moet’, dan komen die zenuwen wel, dat had ik nu ook. Craig had even een pauze nodig, dus ik kwam er in tijdens de tweede helft. Dan zie je dat je nog niet op dit niveau bent. Het gaat veel sneller en ik heb nog niet alle situaties onder controle. Ik heb twee ballen gestopt. Zat bijna elke keer aan de goede kant en zag wat er ging gebeuren, maar dan moet ik toch wat sneller en agressiever naar die bal toe. Ik wist dat dat voor mij een leerpunt was, maar nu zie je het in de praktijk nog duidelijker.”
,,Het is vooral erg leerzaam voor mij. Dít is wat ik wil. Voor volle tribunes, iedereen ‘Volledam’ zingend, dat is toch het mooist om mee te maken. Normaal gesproken sta ik zelf te schreeuwen op die tribune. Het is misschien erg cliché, maar het is een jongensdroom. Laat ik vooropstellen dat het vervelend is dat we verliezen, maar voor mij is dit een mooie ervaring. Ik train heel veel en ik ben best vaak onzeker of het wel goed gaat, maar hier mogen aansluiten is wel een beloning voor dat vele en harde trainen en dat het steeds beter gaat. En dat ik in deze wedstrijd niet veel ballen stop, dat is niet iets om voor te schamen. Ik weet dat ik nu nog niet op dit niveau ben. Daar moet ik naar toe.”
Schrijver: Eddy Veerman
Foto: clubfotograaf John Loch
