In onze periodieke rubriek stellen we de mensen voor die HV KRAS/Volendam bijzonder maken. Dit keer spreken we met Tom van der Zee, een betrokken vader en vrijwilliger, die zijn passie voor sport deelt met zijn gezin én de vereniging. Ontdek hoe hij zijn liefde voor sport en handbal inzet voor HV KRAS/Volendam. Veel leesplezier!
Mijn naam is Tom van der Zee, ik ben 47 jaar oud en trotse vader van Vince en Tom jr., beiden middelbare scholieren op het Don Bosco College. Vince speelt in HB1 en traint bij HA1, terwijl Tom jr. actief is in HC1. Mijn betrokkenheid bij HV KRAS/Volendam begon zo’n 10 jaar geleden, toen Vince zijn eerste stapjes zette bij de mini’s. Sindsdien ben ik regelmatig betrokken geweest als begeleider van het team en als vrijwilliger bij de vereniging.
Bij ons thuis is sport een groot onderdeel van het dagelijks leven. De jongens zijn bijna elke dag bezig met handbal, mijn vrouw Marije is fitness- en personal trainer, en zelf doe ik aan krachttraining. Ik ben daarnaast erg geïnteresseerd in het mentale aspect van sport. Als kind begon ik op zesjarige leeftijd met voetbal bij de jeugd van Volendam, en ik schopte het tot de B-selectie. Vanaf mijn 18e ben ik als militair bij de landmacht fysiek en sportief actief geweest. Daarna heb ik altijd veel plezier en voldoening gehaald uit sporten zoals krachttraining, triathlons, zaalvoetbal, en zelfs een paar keer meetrainen met HS4.
Wat ik zo mooi vind aan HV KRAS/Volendam is dat iedereen verbonden is, van de allerkleinsten tot aan de topteams. Of het nu een mini’s toernooi is, de rommelmarkt met Koningsdag, of de landelijke handbalfinale, iedereen helpt op zijn manier mee, en ons gezin dus ook. Dit is iets wat ik mijn jongens als voorbeeld probeer mee te geven: de waarde van samen bijdragen aan een groter geheel.
Een bijzonder moment voor mij was toen ik destijds mee mocht trainen met HS4. Ik werd meteen warm ontvangen en meegenomen in de oefeningen. Fysiek gezien was het een behoorlijke reality-check de volgende dag! Maar het toonde wel de saamhorigheid binnen de vereniging, iets wat ik erg waardeer. Het gevoel dat je als vrijwilliger en betrokken ouder echt deel uitmaakt van de club is een van de redenen waarom ik me blijf inzetten.
Dit handbalseizoen is voor ons gezin wederom een vol seizoen. Ik ben voor, tijdens en na de wedstrijden en toernooien van HB1 bezig met allerlei taken, zoals het regelen van vervoer, de wedstrijdtenues, bidons en ballentas, het wedstrijdformulier, en zorgen dat de jongens hun spullen op orde hebben. Daarnaast plak ik de pleister op een wond of tape op een zere plek en probeer ik de jongens ook over andere dingen te laten praten dan handbal. Bij echt goede inspiratie schrijf ik na afloop van de wedstrijden ook nog een verslag voor de ouders.
Mijn vrouw Marije vervult dezelfde taak voor Tom jr.’s team, HC1, dus onze weekenden zijn goed gevuld. Toch geeft het ons veel energie. De ritjes in het busje, de teambesprekingen, de euforie na een overwinning en de teleurstelling na een verlies — we maken het allemaal van dichtbij mee. Ik ben er dankbaar voor dat ik dit samen met mijn jongens kan beleven.
Mijn doel is simpel: zolang mijn jongens nog handballen, blijf ik me inzetten als vrijwilliger. Ik hoop nog een paar jaar door te kunnen gaan met het begeleiden van de teams en het ondersteunen van de club. Het is niet alleen een geweldige manier om betrokken te zijn bij hun sportieve ontwikkeling, maar ook om deel uit te maken van de bijzondere gemeenschap die HV KRAS/Volendam is. Ik kijk ernaar uit om nog veel meer mooie momenten mee te maken, zowel op het veld als daarbuiten.
Bekijk onze vacatures op de website of neem contact op met de vereniging. We staan je graag te woord en bespreken graag de mogelijkheden!
Vind jij ook dat de vrijwilligers van onze vereniging extra aandacht verdienen op onze website?
Deel je tip met de redactie via: j.baijens@handbalvolendam.nl.