Voor Joël en Herman Klouwer voelt HV KRAS/Volendam als familie
Vanaf de eerste minuut dat hij bij HV KRAS/Volendam met een handbal gooide was voor Joël Klouwer (14) zijn droom gevormd: spelen in het eerste herenteam. Al was het maar om iets terug te doen voor de onvoorwaardelijke steun van de handbalclub aan hem, zijn vader Herman en de andere dierbaren om hem heen. Zijn omgeving maakte een moeilijke periode door, maar handbal heeft het gezin dichter bij elkaar gebracht. Herman: “HV KRAS/Volendam voelt als familie.”
Samengestelde gezinnen zijn van alledag. Ook Joël en zijn jongere broertjes hebben ermee te maken, evenals vader Herman en vriendin Pascale. De ontstane situaties hadden zo z’n weerslag op het kroost. Joël scoorde ondermaats op school en ook de sportprestaties gingen met ups en downs. Het is Herman die zijn oudste handballende zoon altijd een positieve spiegel voorhoudt en hem door dik en dun steunt. Hij stelt vrijwel alles in het werk om de droom van Joël waar te maken. “Joël is enorm gegroeid sinds hij handbalt. Hij is niet alleen de lengte in gegaan, hij heeft ook persoonlijkheid ontwikkeld. En dat komt omdat hij keihard knokt. Het ging een tijdje geleden niet zo goed op school. Ik besprak de situatie met de hoofddirecteur van het Don Bosco College. Ik maakte me er sterk voor dat Joël in een huiswerkklas terecht kwam, zodat hij begeleiding zou krijgen bij zijn schoolontwikkeling. Uiteindelijk lukte het en vanaf dat moment gaat het op school weer prima en kan Joël zich volledig focussen op handbal. School is enorm belangrijk, maar ik wilde ook zijn droom om profhandballer te worden niet ontnemen.”
Karakter
Vrijwel dagelijks komt Joël pas rond zeven uur thuis. Na zijn reguliere lessen op school en de uren in de huiswerkklas gaat hij direct door naar de sporthal voor de handbaltraining of richting Gympact voor krachtoefeningen. Herman: “Vanaf het moment dat Joël handbalt is het een trainingsbeest. Hij was vroeger een fors ventje. Maar als je hem nu ziet… Hij kwam een keer beteuterd in huis van de training. Hij was de jongste in de sportschool en voelde zich daardoor niet op z’n gemak. Maar hij ging door, terwijl veel jongens die hij zag in de sportschool langzamerhand afhaakten. De trainers zijn gek op zijn karakter. Hij is een doorbijter. Maar soms moeten we hem afremmen. Ook rust is goed voor zijn ontwikkeling.”
Handbal op het lijf geschreven
De passie die Joël nu heeft voor handbal had hij in eerste instantie niet voor voetbal. De tiener kon zijn draai niet vinden bij RKAV Volendam. Handbal was hem met zijn grote en krachtige lichaam letterlijk en figuurlijk op het lijf geschreven. Vanaf de E-junioren ging het snel. Elk seizoen mocht hij meetrainen met een oudere lichting. “Ik durfde in het begin haast niks, had weinig zelfvertrouwen”, zegt Joël. “De coaches zeiden ook telkens tegen mij: ‘je moet durven, gewoon gooien’. ‘Maar wat als het mis gaat’, vroeg ik mezelf altijd af. Ik besefte niet wat ik in mijn mars heb. Maar plotseling ging het beter. Ik kreeg een goede band met mijn team en de trainers en vanaf toen gooide ik alles erin. Dat geeft erg veel vertrouwen. En nu gaan we soms met de ploeg bowlen of iets anders leuks doen.”
Herman: De trainers hadden al snel door dat Joel veel aanleg had. Dat hij komend seizoen als C-junior met de B’tjes mee mag trainen zegt wel iets. Hij twijfelde eerst, maar ik heb hem ervan overtuigd dat hij het aankan. Je haakt vanzelf aan bij het niveau. Vertrouwen in jezelf is heel belangrijk. En nu heeft hij dat ondervonden. Maar hij blijft met beide benen op de grond staan.”
De begeleiding op handbaltechnisch gebied is wat Herman betreft dus uitstekend. Maar nog meer te spreken is hij over de menselijke waarden die de club hoog in het vaandel heeft staan. In een voor het gezin financieel lastige periode kon de familie Klouwer rekenen op hulp uit (onverwachte) hoek. “De vereniging gaf ons trainingspakken en jassen. Juist in een tijd dat wij het niet breed hadden was dat een enorme steun voor ons. Dat geeft een erg warm gevoel. Als dank hebben wij toen een appeltaart gebakken. De club voelt echt als familie en door het handbal is ons gezin naar elkaar toegegroeid. Daar zijn wij enorm dankbaar voor.”
De nieuwe Joey Duin
“Als Joël een moment heeft dat hij aan zichzelf twijfelt, vergelijk ik hem altijd met Joey Duin”, stelt Herman. Hij ziet in de ex-handballer veel gelijkenissen met zijn zoon. “Een boom van een vent in de verdediging. Als Joey speelt schijten tegenstanders in hun broek. Toen Joël een aantal jaren geleden een keer met de spelers van de Heren-1 mocht oplopen, trok Joey Duin hem mee. Dat kan geen toeval zijn. Ik zie hem als de nieuwe Joey Duin.”
Joël: “Joey is echt mijn voorbeeld geworden. Ik probeer ook elke wedstrijd van het eerste herenteam aanwezig te zijn om te leren van de spelers, ook al is Joey inmiddels gestopt. Mijn droom is om daar ook te staan. Om mij heen beginnen leeftijdsgenoten aan zitjes en dat soort dingen, maar ik wil profhandballer worden. Op die manier kan ik de clubs iets teruggeven van wat het allemaal voor ons heeft gedaan. En zo maak ik ook mijn vader trots.” Herman: “Maar dat ben ik al, vriend.”
Enthousiast geraakt? Meld jouw zoon dan aan als lid bij HV KRAS/Volendam. Of laat hem kennis maken met de handbalsport door vrijblijvend mee te doen met een proeftraining. Kijk voor de mogelijkheden op de inschrijfpagina of neem contact op met Maart Admiraal via 06-17034660. Na 18.30 uur is zij bereikbaar voor alle vragen.
