Siem Admiraal: letterlijk en figuurlijk een grote man
Er heerst grote verslagenheid bij HV KRAS/Volendam na het plotseling overlijden van Siem Admiraal op zondag 2 april jongstleden. Siem, van geboorte geen Volendammer, bezocht in de jaren ‘70 met zijn vrienden een concert van The Cats in Volendam. Daar was ook Maart met haar vriendinnen. Siem was gelijk verliefd op de Volendamse en dat kwam mede door haar gestalte. “Eindelijk een vrouw op gelijke hoogte”, aldus Siem. Toen de verkering wat langer aan was, vertelde Maart hem resoluut dat het ‘best wat kon worden, maar dat ze niet buiten Volendam ging wonen’. Zo werd Siem langzaam aan een Volendammer en omdat zijn vrouw Maart handbalde werd hij meegetroond en belandde ook hij ook bij onze vereniging.
Actief op velerlei fronten
Siem heeft zich voor de handbalvereniging op allerlei fronten ingezet als vrijwilliger en nooit deed iemand tevergeefs een beroep op hem. Zo organiseerde hij met de jeugdcommissie de driedaagse handbalkampen voor de jeugd. Deze dagen waren voor de jongere leden altijd tot in de puntjes verzorgd. Siem kon hiervan genieten ondanks het feit dat hij op zondag uitgeput thuiskwam. Bij andere evenementen die Maart organiseerde voor de jeugd werd Siem ook vaak ingeschakeld. Bijvoorbeeld bij de Kerstbingo, waarvoor hij jaarlijks prijzen verzorgde, de balletjes trok en de jeugd enthousiasmeerde.
Maar de meeste mensen kennen Siem als medewerker van de kantine en niets was hem daarbij te veel. ’s Morgens in de Opperdam, ’s middags in de Seinpaal om ’s avonds nog even in de Opperdam te helpen. Even vlug voor Paco de zware kratten en dozen naar boven sjouwen. Was een barbediende ziek geworden of plotseling verhinderd, een telefoontje naar Siem en het was altijd: “Nou ja, dan kom ik wel effe.” Kortom: je kon altijd een beroep op hem doen.
De jaarlijkse rommelmarkt: zijn grootste passie
Maar zijn grootste passie, naast zijn vrouw en kinderen, was toch wel de organisatie van de rommelmarkt op Koninginnedag later Koningsdag. De rommelmarkt was ruim dertig jaar zijn kindje. Jaarlijks was Siem geschikte artikelen aan het inzamelen voor de verkoop tijdens deze gezellige dag, waarop ook altijd een loterij werd gehouden. En voor die loterij zorgde hij voor leuke prijzen, merendeels gesponsord door trouwe relaties. Samen met zijn vrouw Maart en zijn trouwe helpers regelde hij verder alles voor deze dag. Hij was dan in zijn element. Als de mensen en dan vooral de kinderen genoten, genoot Siem ook. En daarbij bracht deze dag elk jaar ook een belangrijk bedrag op voor de club.
Ook buiten het handbal om was Siem actief. Er werd vaak op kinderen gepast en dan ging hij een rondje met hen fietsen of nam hij ze mee naar de sporthal. Want Siem had altijd wel een klusje in de Opperdam of de Seinpaal en de kinderen mochten dan meekijken.
Helpen zat Siem in het bloed. Dat bleek ook toen hij na de nieuwjaarsbrand de dijk op ging om mensen te ondersteunen en te begeleiden. Hij was daarbij en ook daarna actief in de hulp aan de slachtoffers. Dát was Siem.
Ridder in de orde van Oranje Nassau
Mensen als Siem zijn spaarzaam en moeten in ere gehouden worden. Het is derhalve niet verwonderlijk dat Siem voor al deze werkzaamheden een onderscheiding kreeg en ridder werd in de orde van Oranje Nassau. Hij is zich daarna echter niet anders gaan gedragen en hij bleef zijn vrijwilligerswerk gewoon volhouden tot en met de dag van zijn plotseling overlijden. Toen heeft hij nog pannen patat ‘weggebakken’ voor een groot aantal gehandicapte handballers. Om in riddertermen te blijven: Hij is, letterlijk en figuurlijk, in het harnas gestorven.
Siem, bedankt voor alles wat je voor onze club en onze leden, spelers en vrijwilligers hebt betekend. Wij zullen je missen. Rust zacht!
Bestuur HV KRAS/Volendam
